12, అక్టోబర్ 2009, సోమవారం

ఇట్లు

నేను తలెత్తుకు నడిచి వస్తుంటే
ముందు తలుపులు కిటికీలు
కళ్లు దఢేలును మూసుకుంటాయి

నేను తడుముకుంటూ అడుగులు వేస్తుంటే
వెనుక తలుపులు గవాక్షాలు
లోగిళ్లు ఇదమిద్ధంగా తెరుచుకుంటాయి

శరీరాలకు మట్టి అంటకూడదని
కప్పుకు గోడలకు వాకిలికి
సాక్ష్యాధారాలు లేకుండా సిమెంటు చేయించాను
విలోమం మనసు మాత్రం
అలికిన గద్దెల మీది రుచికరమైన
ఎర్రమన్ను కోసం ఉవ్విళ్లూరుతుంది

క్లిటోరియన్ దరిదాపుల్లో
దిగబడీ దిగబడీ వాడిపోయాక
గుండెల్లో అర్థనిమీలిత టూ యం.జి. కాంపోజ్ ని

దరిమిలా
ఒలక పోస్తుంటాను కానీ
పాదాలకంటిన
మా ఊరి పంట కాలువ నీళ్ల తడి ఆరనే లేదు

అప్పుడూ ఇప్పుడూ ఎప్పుడూ
అవిధేయ అవిశ్వాస కౌశలంతో
కౌటుంబిక పరిసరాల్లో
పెదవుల్ని బొట్టుబొట్టుగా నాలుకతో తడుపుకుంటున్న ఎన్.ఆర్.ఐ.నే