Broken Mirror/ పగిలిన అద్దం

Somewhere I took a turn
and ran into a mirror.
Shattered pieces of glass
now surround me.

I think I am bleeding
but I know not where.
It really does not hurt or
I just pretend not to care.

The wounds may last
they may haunt me
as time goes past.

I look at the pieces
see myself in bits,
some of them smile
they say I am just fine.

Then there are those
that tell me I am fragile
I can break like them.
Or they seem to tell me
broken already I am.

I just gather the pieces
trying to fix what it reflects
The image is too vague
to be a puzzle to solve
The reflections too many
to be a piece of art.

Mirrors once shattered
can not be unbroken
Pain once experienced
can not be truly forgotten.
-------------------------------------------
వెళ్ళే వెళ్ళే దారిలో
కాలానికి కథనానికీ కంటి చూపు కరువైంది.
మేలుకొని చూస్తే,
చుట్టూ అద్దం ముక్కలు.
ముక్క ముక్కకో కథ
కథలన్నీ కలిపితే నా జీవితం.

దేహం పై గాయాలు కనిపించేవేగాని
అనిపించేవేవి కావు.
గాయాలు చెప్పే కథ ఒకటి
అద్దంలో నుండి నడిచింది నేనేనని.
కారే రక్తం చెప్పే కథ వేరు
కనిపించే గాయాలు ఎప్పటికైనా అనిపించేవేనని.

ఇతరుల కోసం దుఃఖించే మనసుదో ముక్క
బాధ్యత నేర్చని మేధస్సుదో ముక్క
దురాచారాని లోంగనందుకో దర్పణం
జడిసి జంకినందుకో దర్పణం

ముక్కలన్నీ కలిపితే
అవి నన్ను నిజంగా చూపించేనా
చూపించినా నే చూడగలనా

విరిగిన అద్ధం సరే
విరిగిన మనసు అతికేనా
ఇంకో రోజుతో ఇంకో వ్యక్తి ఉదయించేనా
ఒక సారి కరిగిన ఉక్కు
పదిమంది ఇంటికి పునాదిగా నిలిచేనా ?