కోయిల దేవదూత
వసంతమొక తోజోవలయం
గాలిలో గాంధర్వం పరిమళాలు పూసే వేళ
యుగాల కిందటి ప్రేమ గీతాలు
శ్రుతులై గతులై కొత్త చైతన్యాలై ప్రకృతిలోవికసిస్తాయి
తీరాలు దాటి దూరాలు దాటి
అనంత సౌందర్యాన్ని రచించుకుంటాయి
చంద్రుడు వెన్నెలై మోడు వేణువై
సరస్సు జలజమై పర్వతం జలపాతమై
కోయిలకు కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుంటాయి
యంత్రభూతాలకు బానిసై
కుహూరుతాలకు దూరమైన మానవ అహంకారం
పాతరాతి గుహల ప్రతిస్పందన కూడా కోల్పోతుంది
చుట్టూ కలల ప్రపంచాన్ని సృష్టించిన దేవదూత
రోబోట్ సంస్కృతికి అలిగి
తన పాటలో వెళ్లిపోతుంది
కోయిల ప్రాణం దాని పాటలో వుంది